وقتی یک هارد دیسک را قالب بندی می کنید ، یکی از گزینه هایی که می توانید انتخاب کنید این است که واحد تخصیص چه اندازه است. اکثر مردم فقط آن را روی مقدار پیش فرض توصیه شده رها می کنند و زندگی خود را ادامه می دهند.
با این حال ، فکر کرده اید که تغییر اندازه آن تعداد چه تاثیری خواهد داشت؟ آیا شماره پیش فرض برای نیازهای شما بهترین است؟ بیایید بررسی کنیم کدام واحد واحد تخصیص برای شما مناسب است. در واقع کمتر از آنچه فکر می کنید پیچیده است!
یک دوره خرابی در قالب های درایو
قبل از اینکه به طور اختصاصی به واحدهای تخصیص برسیم ، باید به طور خلاصه 0 را لمس کنیموقتی یک درایو فرمت نمی شود ، فضای درایو فیزیکی مانند یک میدان کاملاً باز است. هنگامی که درایو را قالب بندی می کنید ، آدرس آن مرتب می شود ، گویی که آن قسمت کاملاً باز در زمین های کوچک تقسیم می شود.
قالب های مختلف دارای سیستم های مختلفی برای ترتیب دادن فضای موجود هستند ، هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند ، اما این یک داستان برای مقاله دیگری است.
اندازه واحد تخصیص چیست؟
اگر قالب بندی درایو مانند تبدیل یک میدان باز به زمین های کوچکتر است ، پس واحد تخصیص یکی از آن نقشه ها خواهد بود. گاهی اوقات به عنوان اندازه "خوشه" نیز شناخته می شود. واحد تخصیص کوچکترین بیت داده ای است که یک درایو می تواند ذخیره کند.
این بدان معناست که حتی اگر یک پرونده کوچک از اندازه واحد تخصیص کوچکتر باشد ، باز هم کل کار را اشغال می کند. بنابراین هر فضای فیزیکی باقیمانده به هدر می رود.
در_ محتوای_1 همه: [300x250] / dfp: [640x360]->اندازه واحدهای تخصیص پیش فرض چگونه تعیین می شود؟
کدام یک از واحدهای تخصیص بهتر است به تعدادی از عوامل بستگی دارد. از اندازه کل درایو گرفته تا سیستم عامل خاصی که استفاده می کنید. اندازه واحدهای تخصیص باید انتخاب شود تا تعادل خوبی بین عملکرد درایو و استفاده از فضای کارآمد وجود داشته باشد.
با این وجود ، ممکن است انواع پرونده هایی که در درایو سیستم ذخیره می شوند با موارد موجود در درایو که فقط برای ذخیره پرونده های رسانه ای استفاده می شود ، بسیار متفاوت باشد.
سپس ما مسئله درایوهای حالت جامد را داریم که در هنگام تقسیم پرونده ، از دست دادن عملکرد رنج نمی برند. تکه تکه شدن نیز تا حدی تابعی از اندازه تخصیص است. بنابراین اندازه تخصیص پیش فرض که هنگام قالب بندی درایو به شما ارائه می شود ، یک اندازه هدف کلی است که بیشتر اوقات برای اکثر افراد باید کار کند.
اندازه واحد تخصیص چه تاثیری بر عملکرد دارد؟
اندازه واحد تخصیص در عملکرد درایو تأثیر دارد. مخصوصاً هارد دیسک های مکانیکی. اساساً هرچه اندازه واحد تخصیص را بزرگتر کنید ، تعداد کل واحدهای تخصیص کمتر است. این منطقی است زیرا "توطئه" های شما در املاک و مستغلات بزرگتر است. بنابراین وقتی رایانه شما مجبور است مکان فیزیکی داده های شما را جستجو کند ، کتاب آدرس بسیار نازک تر است.
این "زمان جستجو" درایو را کاهش می دهد. یعنی چقدر طول می کشد تا مکان فایل را در جدول تخصیص پرونده جستجو کنید و سپس به واحدهای تخصیص صحیح دسترسی پیدا کنید. باز هم ، در درایوهای مکانیکی این یک مشکل مهم است زیرا از نظر فیزیکی مجبور است هد خواندن / نوشتن هارد را به محل واحد تخصیصی که می خواهید به آن دسترسی پیدا کند منتقل کند.
داشتن اندازه تخصیص بسیار کم نیز می تواند منجر به تکه تکه شدن شدید شود. به این دلیل که هر پرونده بزرگتر از واحد تخصیص در چندین واحد نوشته خواهد شد. مشکلی که در اینجا وجود دارد این است که واحدهای باز می توانند در طول درایو پراکنده شوند ، زیرا پرونده ها در طول زمان نوشته و حذف می شوند.
اندازه واحد تخصیص چه تاثیری بر فضای درایو دارد؟
قالب بندی شده فضای هارد دیسک با کل فضای خام تبلیغ شده روی بسته بندی متفاوت است. دلیل اصلی این امر هیچ ارتباطی با اندازه های واحد تخصیص ندارد. این به دلیل یک واقعیت کاملا احمقانه است که همه یک مگابایت را 1024 کیلوبایت تعریف می کنند ، به غیر از سازندگان هارد دیسک که آن را به 1000 می رسانند. این به این دلیل است که حافظه و حافظه کامپیوتر در واحد باینری اندازه گیری می شوند ، نه اعشاری ، اما این کاملاً مربوط به تخصیص نیست اندازه واحد.
دلیل وجود اندازه واقعی یک پرونده و مقدار فضای مورد نیاز آن در دیسک متفاوت است ، مربوط به اندازه واحدهای تخصیص است. اندازه واحد کمترین فضایی را که یک پرونده می تواند در درایو اشغال کند تعیین می کند. بنابراین اگر اندازه واحد شما 4KB است ، اما پرونده 2KB است ، در نهایت با 2KB داده پرکننده مواجه می شوید. اگر اندازه هر پرونده روی درایو فقط 2 کیلوبایت بود ، نیمی از فضای درایو را هدر می دادید!
مشکل این است که پرونده ها در همه اندازه ها هستند. به خصوص در درایوهای سیستم ، جایی که ممکن است میلیون ها فایل متنی کوچک وجود داشته باشد که حاوی داده های پیکربندی هستند ، اما همچنین فایل های رسانه ای عظیم مانند ارائه ها یا عکس های با وضوح بالا.
اگر اندازه تخصیص را بیش از حد بزرگ کنید ، " فضا را هدر می دهم زیرا بسیاری از واحدها تا حدی پر می شوند. آنها را خیلی کوچک کنید و در نهایت با پرونده هایی که در بسیاری از واحدهای تخصیص مختلف تقسیم شده اند. اگرچه درایوهای سخت مدرن آنقدر بزرگ هستند که نگرانی در مورد اتلاف فضای واحد تخصیص پرونده دیگر واقعاً اهمیتی ندارد. وقتی آن را تغییر می دهید چرا وجود دارد و چه تاثیری بر عملکرد و فضا دارد. س remainingال باقیمانده این است که آیا باید آن را در رایانه مدرن تغییر دهید؟
پاسخ صادقانه این است که احتمالاً برای شما بعنوان کاربر ، در یک رایانه رومیزی استاندارد تفاوت محسوسی ایجاد نخواهد کرد. ممکن است مهم باشد که ما در مورد درایوهای تخصصی در یک خوشه سرور یا در یک آرایه درایو ساخته شده صحبت می کنیم. برای شما ، بهترین گزینه معمولاً فقط گذاشتن آن در هر مکانی است که سیستم عامل شما می گوید باید پیش فرض باشد.
ممکن است استثناهایی وجود داشته باشد. به عنوان مثال ، فرض کنید شما یک درایو USB مکانیکی خارجی دارید که فقط برای ذخیره پرونده های رسانه بزرگ استفاده می شود. اگر می دانید که تقریباً تمام پرونده های شما در آن درایو از بزرگترین واحد تخصیص بزرگتر خواهد بود ، دیگر نگران اتلاف فضای نباشید. کوچک کردن اندازه واحد به بزرگترین اندازه کوچکتر از پرونده معمولی موجود در آن درایو ، به شما امکان می دهد از زمان جستجو سریعتر لذت ببرید.
بیایید سناریوی دیگری را امتحان کنیم. شما یک اولترابوک یا نت بوک دارید که دارای یک SSD کوچک به عنوان درایو اصلی آن است. چیزی شبیه به یک واحد 16 گیگابایتی یا 32 گیگابایتی. فضا بسیار محدود است ، بنابراین با کوچک کردن اندازه واحد تخصیص می توانید فضای هدر رفته را کاهش دهید. از آنجا که این یک SSD است ، مهم نیست که داده پراکنده از طریق درایو باشد ، زیرا هیچ سرفصل خواندن / نوشتن وجود ندارد. دسترسی فوری است.
آیا آب میوه فشرده شدن ارزش دارد؟
در مورد اعداد سخت ، ما نمی توانیم به شما بگوییم که کدام واحد اندازه برای 100 منظور برای 100 درصد کار می کند. اگر وقت یا فرصتی برای آزمایش ندارید ، ممکن است فقط پیش فرض را دنبال کنید.
برای NTFS درایوهای ویندوز این تعداد 4096 بایت است. که مایکروسافت بهترین اندازه عمومی را برای کاربران عادی در نظر گرفته است. تغییر پیش فرض فقط درصورتی انجام می شود که بدانید این امر باعث بهتر شدن مورد استفاده خاص شما می شود.