چه کسی مالک اینترنت است؟ توضیحات معماری وب

اکثر مردم فکر می کنند اینترنت و وب نوعی چیز بی شکل "بیرون" است ، اما اینترنت بسیار یک سیستم فیزیکی است. این بزرگترین و پیچیده ترین دستگاهی است که بشریت ساخته است و هنگامی که اندازه و پیچیدگی آن را درک کردید ، کاملاً معجزه آسا به نظر می رسد.

هیچ نهادی تنها "مالک" اینترنت نیست ، اما هر قسمت از اینترنت به شخصی تعلق دارد! سردرگم؟ در پایان این مقاله شما حضور نخواهید داشت!

تفاوت بین اینترنت و وب

ابتدا باید روشن کنیم که اینترنت و وب دو چیز متفاوت هستند اینترنت سخت افزار و نرم افزار واقعی است که باعث می شود شبکه جهانی کار کند.

از طرف دیگر ، وب سرویسی است که از طریق اینترنت اجرا می شود. بیشتر اینترنت وب نیست. وب و وب سایت هایی که آن را تشکیل می دهند تنها آشنا ترین چهره عمومی فناوری اینترنت هستند ، اما سرویس های دیگری مانند FTP ، ایمیل ، جریان ویدئو و بسیاری دیگر نیز از طریق همین سیستم جریان دارند.

در این مقاله ما برای ساده تر کردن توضیحات کمی از اینترنت و معماری وب استفاده می کنیم ، بنابراین تصویر بزرگتر را فراموش نکنید.

A (بسیار) تاریخچه کوتاه از اینترنت

مقالات بسیار خوبی وجود دارد که به تاریخ اینترنت اختصاص داده شده است ، ما توصیه می کنیم برای ترکیب کامل جزئیات و طول ، مقاله مربوط به انجمن اینترنتی را بخوانید.

برای اهداف ما در اینجا ، آنچه شما باید بدانید این است که اینترنت به عنوان یک پروژه دولتی بین دانشگاههای نظامی و دولتی ایالات متحده آغاز شد. آنها اولین فناوری هایی را ایجاد کردند که اجازه می داد کامپیوترها در مسافت های طولانی با هم شبکه شوند.

مهمتر از همه ، این "کار اینترنتی" غیر متمرکز است. بنابراین اگر قسمت های زیادی از آن حذف شود ، داده ها هنوز می توانند راهی برای رسیدن به مقصد مناسب پیدا کنند. این یک کار اینترنتی نامیده می شود ، زیرا شبکه ای است که از شبکه های دیگر تشکیل شده است. یکی از این شبکه ها در واقع کاملاً متعلق به شما و اداره می شود!

اینترنت از خانه شروع می شود

درست است ، اولین شبکه ای که با آن روبرو می شوید و بخشی از اینترنت را تشکیل می دهد شبکه خود شماست شبکه خانگی محلی. روتر شما همه دستگاه های متصل به آن از طریق شبکه محلی کابلی یا WiFi را با هم شبکه می کند.

حتی اگر اتصال شما به اینترنت قطع شود ، شبکه محلی شما همچنان کار خواهد کرد. این مانند اینترنت شخصی خودتان است و در واقع می توانید سرورهای جریان ، وب سایت ها و فضای ذخیره سازی ابری خود را بدون نیاز به شبکه خارجی تنظیم کنید. بنابراین ، این بخشی از اینترنت است که متعلق به شماست. تبریک می گویم!

پوشش آخرین مایل

اتصال شبکه محلی شما به اینترنت از طریق آنچه که بعضاً به عنوان اتصال "آخرین مایل" شناخته می شود اتفاق می افتد. انواع مختلفی از فن آوری های آخرین مایل وجود دارد. اینها می توانند سیمی یا بی سیم باشند. مثالهای متداول سیمی اتصالات فیبر نوری یا DSL (خط مشترک دیجیتال) مبتنی بر مس است.

ارتباطات اینترنتی بی سیم بیشتر از طریق شبکه تلفن همراه و با استفاده از 5G ، LTE و سایر استانداردهای انتقال داده تلفن همراه انجام می شود. به ندرت ، سایت ها ممکن است توسط اتصالات WiFi دوربرد خاص متصل شوند.

این اتصال مایل آخر شما را مستقیماً به کل اینترنت متصل نمی کند ، که حتی به عنوان یک معنی هم ندارد مفهوم آنچه در واقع به آن متصل می شوید ارائه دهنده خدمات اینترنت شماست. خوب ، در واقعشما معمولاً به چندین ارائه دهنده خدمات اینترنتی مختلف متصل می شوید ، اگرچه مستقیماً با همه آنها تجارت نمی کنید. نگران نباشید ، به زودی مشخص خواهد شد.

سه ردیف ارائه دهنده خدمات

فرض کنید اینترنت فیبر دارید ، ممکن است به یک شرکت بابت اتصال اینترنت فیبر فیزیکی پرداخت کنید و سپس برای دسترسی واقعی به اینترنت به یک شرکت دیگر پرداخت کنید. شرکتهایی که با آنها تجارت مستقیم دارید می توانند "Tier 3" ارائه دهندگان خدمات اینترنتی باشند. آنها آخرین اتصال مایل را به خانه شما کار می کنند و سرویس می دهند و از پولی که مشتریانشان به آنها می پردازند برای پرداخت ISP هایی که واقعاً زیرساخت شبکه بزرگتری دارند برای استفاده از داده های خود استفاده می کنند.

اینها به ارائه دهندگان خدمات "ردیف 2" معروف هستند . این ارائه دهندگان همچنین مستقیماً با مشتریان تجارت می کنند ، بنابراین ISP شما در واقع یک شرکت درجه 2 است. شبکه های آنها به اندازه کافی بزرگ است که می توانند با دیگر ارائه دهندگان خدمات ردیف 2 توافق نامه های "همتا" را مذاکره کنند.

با چنین توافقاتی ، این شبکه ها به داده های اینترنتی اجازه می دهند آزادانه از طریق سیستم جریان پیدا کنند. از آنجا که تمام شبکه های Tier 2 درگیر از این تنظیمات همسان سازی بهره مند می شوند ، معمولاً با کمی سر و صدا ساخته می شوند. هنوز هم ، هیچ شبکه Tier 2 به تنهایی نمی تواند به کل اینترنت دسترسی پیدا کند ، به همین دلیل است که آنها نیاز به خرید دسترسی به اینترنت از یک نوع شبکه ارائه دهنده خدمات حتی بیشتر دارند.

"ردیف 1" ارائه دهندگان خدمات در راس زنجیره غذایی قرار دارند. این شرکت ها دارای شبکه های عظیم هستند که به اندازه کافی بزرگ هستند و می توانند تقریباً به هر گوشه از اینترنت برسند و در جاهایی که امکان دسترسی به آنها وجود ندارد ، با سایر شبکه های Tier 1 برای ایجاد خلا to هماهنگی دارند.

همانطور که مشاهده می کنید. ، اینترنت از این سلسله مراتب شبکه تشکیل شده است. این کمی شبیه یک درخت عظیم یا سیستم شریانی است. اتصالات آخرین مایل از طریق مبادلات محلی تغذیه می شوند ، که به شبکه های سریع و اصلی ستون فقرات اینترنت منتقل می شوند و سپس به صندوق های بین المللی عظیم متصل می شوند. بسته های اینترنتی شما باید به آن هزارتوی پیچیده و دیوانه وار بپردازند تا بتوانید گربه بامزه ای را در اینترنت خند بزنید. یک لحظه به آن فکر کنید.

مراکز داده برای همه

بنابراین این شبکه عظیم شبکه ای که ما با آن اینترنت می نامیم ، اطمینان حاصل می کند که همه ما به هم متصل شده ایم ، اما در واقع هیچ یک از محتوای مورد نظر ما در اینترنت یا اینترنت را ندارد. در وهله اول وب. محتوای اینترنت (مانند وب سایت ها ، فضای ذخیره ابری و غیره) در گره های شبکه وجود دارد. رایانه ای که از آن عکس در اینستاگرام بارگذاری می کنید ، گره ای است و همچنین سرورهایی که میزبان وب سایت هایی هستند که دوست دارید از آنها بازدید کنید.

اگرچه می توانید وب سرور خود را به راحتی از خانه اجرا کنید ، این روزها اکثر قریب به اتفاق سرورها (رایانه هایی که میزبان محتوا و خدمات هستند) در مراکز داده عظیم هستند. این ساختمان ها هزاران و هزاران رایانه ویژه را در خود جای داده اند که اینترنت و همه سرویس هایی را که روی آنها کار می کند تأمین می کنند. آنها اغلب به طور مستقیم به نقاط nexus در شبکه های Tier 2 یا Tier 1 متصل می شوند ، اطمینان حاصل می کنند که می توانند مقادیر زیادی از داده ها را که باید هر روز از آنها خارج و خارج شود کنترل کنند.

کابل های زیر دریا ، ماهواره ها و سایر موارد لوله های بزرگ اینترنت

در حالی که ما به سیرهای گسترده ای پرداخته ایم ، برخی از جزئیات دقیق تر در مورد زیرساخت اینترنت قابل ذکر است. در حالی که ارتباطات شبکه از طریق زمین مداوم چندان جالب نیست ، اینترنت جهان را پوشش می دهد. جایی که توده های زمین توسط آب انبوهی از هم جدا می شوند!

کابل های زیر دریایی با پهنای باند بسیار بالا ، اصلی ترین داده ها هستند که این شکاف ها را پوشش می دهند ، اما ما همچنین شاهد نسل جدیدی از سیستم های ماهواره ای هستیم ، مانند StarLink ، که می تواند یک وب اینترنت بی سیم در آسمان تشکیل دهد. حتی تحقیقات در مورد روش های جدید انتقال داده ها در مسافت های وسیع با استفاده از فیزیک کوانتوم ادامه دارد.

اینترنت یکی از معدود مواردی است که تقریباً همه کشورها در مورد آن همکاری می کنند ، زیرا برای همه ما مفید است. بنابراین اگر درست است که هیچ شخص یا نهادی اینترنت را در اختیار ندارد ، اشتباه نیست که بگوییم ما با هم به عنوان جمعی آن را در اختیار داریم و گرچه بیش از نیمی از انسان ها امروز به آن دسترسی دارند ، اما در آینده ای نزدیک واقعاً همه افراد را به هم متصل می کند. آخرین نفر از ما.

پست های مرتبط:


21.01.2021