کسی که در دفتر من است اخیرا از من پرسید چرا روترهای بی سیم همیشه یک آدرس پیش فرض IP 192.168.0.1 یا 192.168.1.1 دارند و من واقعا نمیتوانم جواب خوبی بگیرم!
بنابراین، چرا اکثر روترها از این آدرس IP استفاده می کنند؟ به عنوان یک مرد IT، خودم، از این واقعیت آگاه بودم که واقعا در مورد چیزی که همیشه در چهره من بود فکر نکردم. خوب، در واقع واقعا ساده است. دلیل آن این است که آدرس IP یک آدرس IP غیر قابل مسیریابی است.
0
برخی معتقدند که تمام آدرس های IP قابل روت هستند، فقط محدوده های خاص IP آدرس به طور عمومی در اینترنت قابل رویت نیستند. در عوض، آنها قبل از اینکه به اینترنت متصل شوند از یک دروازه NAT یا یک سرور پروکسی عبور می کنند.
آدرس های IP خصوصی در اغلب شبکه های بزرگ و کوچک استفاده می شود، زیرا یک ISP معمولا تنها یک آدرس IP عمومی را اختصاص می دهد یک مکان. آدرس های IPv4 تقریبا همه چیز تمام می شود و به همین دلیل ما باید به آدرس های IP خصوصی احتیاج داشته باشیم. هنگامی که IPv6 در نهایت وارد می شود، هر کس یک آدرس IP عمومی برای هر دستگاه داشته باشد، اما این روزها هنوز دور از دسترس هستند.
اگر بیش از یک دستگاه وجود داشته باشد که نیاز به اتصال به اینترنت با تنها یک IP عمومی، یک دروازه NAT (دروازه آدرس شبکه) برای ترجمه تمام آدرس های IP خصوصی به IP عمومی قبل از خروج از اینترنت استفاده می شود. در اغلب موارد NAT دستگاه همچنین روتر است که آدرس های IP خصوصی را به تمام رایانه های شبکه محلی (DHCP server) می دهد.
به طور رسمی، سه دامنه آدرس IP خصوصی وجود دارد در RFC 1918 توسط IANA تعریف شده است:
دامنه IP آدرس
تعداد آدرس ها
کلاس
16،777،216
کلاس A
1،048،576
کلاس B
65،536
کلاس C
هر شبکه خصوصی در جهان از یک محدوده آدرس IP برای طرح آدرس استفاده می کند. کلاس بر اساس تعداد آدرس های قابل استفاده در آن محدوده تعیین می شود. کلاس A دارای بیش از 16 میلیون آدرس قابل استفاده است و تنها توسط سازمان های بسیار بزرگ که دارای صدها شبکه ی متصل هستند مورد نیاز است.
دلیل این که بیشتر روترها با یک آدرس IP کلاس C راه اندازی می شوند دلیل این است که هنوز می تواند اداره شود بیش از 65،000 آدرس آی پی، به اندازه کافی برای هر خانه یا کسب و کار کوچک است.
اولین آدرس قابل استفاده در شبکه کلاس C 192.168.0.1 است، که معمولا روتر تنظیم شده است. با این حال، در سال های اخیر متوجه شده ام که مارک های بیشتری شروع به استفاده از 192.168.1.1 به عنوان آدرس پیش فرض IP، شاید به خاطر آن است که به یاد داشته باشید آسان تر است. توجه داشته باشید که اگر دوست دارید، می توانید آدرس IP پیش فرض را به یک شبکه IP کلاس B یا کلاس A تغییر دهید و این کار همچنان خوب عمل می کند.
در واقع تعداد دیگری از اختلاف بین دامنه های مختلف IP خصوصی در کنار شماره های موجود وجود دارد.
توجه داشته باشید که دیگر محدوده های آدرس آی پی خصوصی مانند 1.0.0.0/8 و 2.0.0.0/ وجود دارد 8، اما آنها مورد استفاده قرار نمی گیرند. دیگر آدرسهای IP خصوصی شما ممکن است دیده شوند 169.254.x.x / 16 و 127.x.x.x / 8 است.
آدرس APIPA فقط زمانی استفاده می شود که هیچ سرور DHCP برای اختصاص آدرس های IP وجود ندارد. دستگاه ها به طور خودکار یک آدرس IP خود را در محدوده 169.254.0.0 تا 169.254.255.255 اختصاص خواهند داد. این تضمین می کند که دستگاه ها هنوز هم می توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند حتی بدون سرور DHCP یا بدون نیاز به دستی آدرس IP ها را اختصاص دهند.
آدرس حلقه برای تمام کارت های شبکه اختصاص داده شده و برای آزمایش کارت استفاده می شود.
به هر حال، امیدوارم کمی توضیح دهم که چرا روترها مانند 192.168.0.1 یا 10.0.1.1 آدرس می گیرند و غیره. من اطمینان دارم که توضیح من کامل نیست، بنابراین اگر من یک بیانیه اشتباه را ارائه دادم، لطفا احساس رایگان برای ارسال نظر! لذت ببرید!