متاورس چیست و چرا باید به آن اهمیت دهید؟

متاورس چشم اندازی از آینده اینترنت است که در آن بسیاری از جهان های مجازی دائمی مختلف به هم متصل شده اند و با هم وجود دارند. متاورس اینترنت امروزی را به مکانی تبدیل می‌کند که می‌توانید با استفاده از فن‌آوری‌های فراگیر مانند Virtual- و واقعیت ترکیبی به شکلی مجسم زندگی کنید.

متاورس نیز یک ایده تا حدی مبهم است که توسط شخصیت های برجسته فناوری پذیرفته شده است. بنابراین معنای آن هنوز در جریان است، اگرچه در همه تکرارها، ایده کلی این است که اینترنت را در یک فضای مجازی مشترک متحد کنیم که بتوانیم حداقل بخشی از زندگی خود را در آن زندگی کنیم.

اصطلاح "Metaverse" از کجا آمده است؟

مثل بسیاری از اصطلاحات فناوری، "metaverse" اولین بار توسط نویسنده مشهور داستان های علمی تخیلی نیل استفنسون در رمان سقوط برف خود ابداع شد. متاورس Snow Crash به عنوان یک محیط شهری به نظر کاربران می رسد. این جاده ای به عرض 100 متر است که محیط یک سیاره مجازی بی خاصیت را در بر می گیرد. این بیش از 40000 مایل جاده مجازی است!

کاربران می توانند ملک را در متاورس خریداری کنند و سپس ساختمان های مجازی خود را توسعه دهند. کاربران می‌توانند به‌عنوان آواتار به هر شکلی ظاهر شوند، جدای از محدودیت‌های اندازه. مردم از پایانه های VR در خانه خود به متاورس متصل می شوند. برخی از کاربران هرگز متاورس را ترک نمی کنند و به طور دائم تجهیزات VR قابل حمل را در اطراف خود حمل می کنند.

یکی از چشمگیرترین تصویرهای متاورس روی صفحه، فیلم بازیکن یک آماده استیون اسپیلبرگ است. بر اساس رمانی به همین نام توسط نویسنده ارنست کلین، شخصیت ها تقریباً تمام وقت خود را در OASIS (شبیه سازی غوطه ور حسی هستی شناسی انسان محور) می گذرانند.

OASIS یک دنیای مجازی غنی و پیچیده است که همه چیز را به هم متصل می کند. کاربران آزادانه از مکانی به مکان دیگر حرکت می کنند، گویی همه اینها بخشی از یک واقعیت واحد است. OASIS به دلیل اینکه هم یک دنیای مجازی مشترک و هم یک بازی ویدیویی چند نفره است، با امتیازات و گل های کلی قابل توجه است.

جهان های مجازی شبیه متاورس، پایه اصلی داستان در ژانر Cyberpunk هستند. در بازی ویدیویی Cyberpunk 2077 (بر اساس یک سری RPG رومیزی)، "netrunners" دنیای آنلاین را به عنوان یک فضای فیزیکی تجربه می کنند.

حتی ماتریکس از فیلم همنام محصول 1999 با بازی کیانو ریوز در نقش نئو اساساً یک متاورس است. تفاوت این است که افراد حاضر در شبیه سازی نمی دانند که شبیه سازی است..

در نهایت، مفهوم متاورس پیش از خود این اصطلاح پیش می‌رود و افرادی که شرکت‌های بزرگ فناوری امروزی را رهبری می‌کنند، با ایده متاورس به عنوان بخشی برجسته از داستان‌های علمی تخیلی بزرگ شده‌اند.

متاورتی که ما قبلاً داریم

بسته به اینکه به نظر شما جنبه‌های خاصی از مفاهیم متاورس چقدر مهم هستند، ما قبلاً متاورس را به اشکال مختلف در طول سال‌ها تجربه کرده‌ایم. سیاهچال‌های چند کاربره مبتنی بر متن (MUD) که زندگی خود را با Colossal Cave Adventure در سال 1975 آغاز کردند، می‌توان پیش‌روی متاورس در نظر گرفت.

MUD ها، حداقل، پیشروی قطعی برای MMORPG های مدرن مانند Everquest یا World of Warcraft هستند. اینها دنیاهای آنلاین دائمی هستند که کاربران می توانند زندگی دیگری در آنها داشته باشند. بنابراین، با وجود اینکه MMORPG ها برای یک ارائه دهنده مرکزی هستند، روح یک متاورس وجود دارد.

امروز، ما بازی‌ها و برنامه‌هایی داریم که حداقل بخشی از تجربه متاورس را بیشتر می‌کنند.

بازی‌های ویدیویی

ما قبلاً به بازی‌های آنلاین مانند World of Warcraft به عنوان نمونه‌هایی از تجربه‌های متاورس‌مانند اشاره کرده‌ایم، اما برخی از بازی‌ها در مورد آن مستقیم‌تر صحبت می‌کنند. بازی بسیار محبوب بازی Fortnite Battle Royale در حال حاضر شروع به رشد بیشتر از ریشه های خود کرده است. این بازی نتیجه تلاش اپیک گیمز برای ساخت عنوان GaaS (بازی‌ها به عنوان سرویس) است و موفقیت بزرگی داشته است.

Fortnite چیزی بیش از یک بازی آنلاین است. آی تی'. این یک پدیده فرهنگی و مکانی است که مردم به سادگی در آن رفت و آمد می کنند. Epic شروع به پیوند با سایر فرنچایزها و برندهای داخل Fortnite کرد، به نحوی که بسیار یادآور Reader Player One بود.

این بازی میزبان رویدادهای مهمی بود، از جمله چند کنسرت مجازی موفق با هنرمندان مشهور.

اکنون Fortnite به طور رسمی "جهان های حزب " را اضافه می کند. این‌ها «به‌عنوان مکان‌هایی برای حضور بازیکنان، بازی‌های کوچک سرگرم‌کننده و یافتن دوستان جدید طراحی شده‌اند». فقط زمان نشان می دهد که آیا این Fortnite را به یک متاورس واقعی تبدیل می کند یا خیر، اما با توجه به نحوه توسعه آن در طول سال ها، ممکن است بهترین شانس را داشته باشد.

این بدان معنا نیست که دیگر بازی‌های پرطرفدار سعی نمی‌کنند وارد عمل شوند. Roblox ممکن است شجره نامه بهتری به عنوان یک تجربه فرا وجهی داشته باشد، زیرا بر روی اجازه دادن به کاربران برای ایجاد دنیاها و تجربیات خود تمرکز دارد.

پلتفرم های اجتماعی VR

.

زندگی دوم بدون شک واقعی ترین نمونه متاورس در زندگی واقعی است. در Second Life می توانید ملک و اقلام مجازی خریداری کنید تا در خانه یا کسب و کار مجازی خود قرار دهید. مردم به‌عنوان آواتار خود در اطراف قدم می‌زنند و بازی می‌کنند، کاوش می‌کنند، معاشقه می‌کنند، و عموماً بیشتر همان کارهایی را انجام می‌دهند که در واقعیت انجام می‌دهند.

Second Life در سال 2003 راه‌اندازی شد، و اگرچه امروزه به اندازه گذشته محبوب نیست، اما همچنان پیروان متعهد خود را حفظ کرده است. با انقلاب VR، برنامه‌هایی برای وارد کردن Second Life به دوره VR با یک spinoff وجود داشت، اما این ایده رها شده است بود. در آن زمان، ما هنوز هدست واقعیت مجازی مقرون به صرفه و در عین حال قدرتمندی مانند Quest 2 نداشتیم، بنابراین نفوذ واقعیت مجازی کم بود. اکنون که مردم آنها را به تعداد قابل توجهی می خرند، توجیه سرازیر شدن منابع آسان تر است.

طبق گفته یکی از بنیانگذاران Second Life، فیلیپ روزدیل، "لحظه آیفون" برای هدست های VR ممکن است تا حدودی دور باشد. با این حال، Rosedale با علاقه مجدد به ایده یک متاورس، در حال کار روی evolve زندگی دوم برای آنچه در آینده است.

در این بین، ما پلتفرم‌های اجتماعی متمرکز بر واقعیت مجازی مانند VRCchat داریم که با اختیاری کردن VR، نیاز VR را برطرف می‌کند. با استفاده از یک صفحه نمایش معمولی می توانید به پلتفرم در "حالت دسکتاپ" دسترسی داشته باشید. این مانند یک کاربر از Snow Crash است که از پایانه های پایین تر استفاده کرده است. آنها هنوز هم می توانند شرکت کنند اما به شکلی محدود.

Facebook's Vision of the Metaverse

وقتی فیس‌بوک غول واقعیت مجازی Oculus را خریداری کرد، این شرکت قبلاً ایده روشنی از اینکه چرا می‌خواهند در VR سرمایه‌گذاری کنند، داشت. اگرچه رسانه های اجتماعی موفقیت قابل توجهی برای این شرکت بوده است، اما بازار رقابتی شده است. فیس بوک همچنین شروع به مشاهده تعداد کاربران کاهش می یابد و از دست دادن کاربران نوجوان کرده است.

این شرکت تصمیم گرفت خود را تغییر نام دهد را به‌عنوان "متا" انتخاب کند، که اشاره قوی دیگری به برنامه‌های متاورس آن است. مارک زاکربرگ گفته است که این شرکت اکنون قصد دارد یک متاورس بسازد که سیستم ها و محصولات مختلف را برای دنیای دیجیتال منسجم به هم متصل کند. موفقیت Oculus Quest به این معنی است که ممکن است یک پایگاه کاربری قوی برای جذب به این متاورز داشته باشد، اگرچه آنها در مورد نیاز فیس بوک عقب نشینی کرد برای کاربران Quest دارند.

در حالی که برنامه های متاورس فیس بوک هنوز در مراحل اولیه است، اکنون اپلیکیشن Horizon Worlds برای کاربران Oculus Rift S یا تلاش 2 وجود دارد. این پلتفرم که قبلا با نام فیس‌بوک هورایزنز شناخته می‌شد، عملاً یک پلتفرم متاورس با تمرکز بیشتر بازی است. فیس بوک با برنامه هایی مانند Oculus Rooms، Oculus Venues و فضاهای فیس بوک آزمایش کرده بود. برخی از آنها از طریق Oculus Go که اکنون متوقف شده قابل دسترسی است. Horizons یک دنیای کاملاً متحرک و تعاملی را ارائه می دهد که حول محتوای تولید شده توسط کاربر ساخته شده است..

در حالی که Horizon Worlds مکانی برای معاشرت و بازی است، Horizon Workrooms همچنین اتاق های جلسه مجازی و ادغام با فناوری تماس تصویری را ارائه می دهد. با توجه به روند کار از خانه ناشی از همه گیری، به نظر واضح است که برنامه هایی مانند Workrooms به طور مستقیم با برنامه هایی مانند Skype و Zoom رقابت می کنند.

Microsoft's Vision of the Metaverse

مایکروسافت یکی دیگر از بازیگران اصلی در بازی متاورس است که نباید از حلقه دور ماند. با فناوری‌هایی مانند هدست‌های مایکروسافت هولولنز و واقعیت ترکیبی ویندوز، آن‌ها در حال حاضر جای پایی در بخش فناوری دارند. به منابع و دانش عظیم مرکز داده Azure آنها اشاره نکنیم. مایکروسافت همچنین در زمینه ساخت بازی از تاریخچه رایانه های شخصی خود و البته کنسول های ایکس باکس خود تخصص دارد. با این حال، VR به طور عجیبی در Xbox غایب است، علیرغم اینکه دو پلی استیشن اخیر سونی دارای گزینه های VR هستند.

مایکروسافت گفته است که متاورز برای فرنچایزهای بزرگ بازی های ویدیویی خود مانند Minecraft و Halo برنامه ریزی می کند. این شرکت به طرز قابل توجهی در مورد نحوه نگاهش به متاورس صحبت کرده است. در اواخر سال 2021، آنها یک ویدیوی YouTube را با عنوان Metaverse مایکروسافت چیست؟

منتشر کردند.

این ویدیو همه چیز را نشان می‌دهد، مایکروسافت به سادگی می‌گوید که متاورس را مکانی دیجیتالی می‌داند که مردم برای ملاقات، بازی و کار به آنجا می‌روند. این "اینترنتی است که می توانید با آن تعامل داشته باشید." مایکروسافت تاکید می‌کند که هدفش ایجاد سیستم‌های آواتار است که به شما امکان می‌دهد انسانیت کاملاً تجسم یافته‌تان را به فراجهان بیاورید. برخی از نمونه‌های اولیه این امر شامل نمایش شرکت‌کنندگان تیم مایکروسافت در یک سالن مجازی است.

مایکروسافت همچنین احساس می‌کند که فناوری‌هایی مانند ترجمه هم‌زمان برای کمک به افراد حاضر در کار، معاشرت و بازی با هم ضروری هستند. از آنجایی که فاصله فیزیکی ما از یکدیگر در متاوره بی‌اهمیت می‌شود، منطقی است که موانع دیگری، مانند زبان، اکنون وارد عمل خواهند شد.

واقعیت ترکیبی کلید متاورس است

ما هنوز در حال شروع فن آوری و نرم افزاری هستیم که متاورس را امکان پذیر می کند. اگرچه فناوری VR جهش قابل توجهی را تجربه کرده است، از سال 2016 با عرضه تجاری Oculus Rift، سیستم های VR بهترین راه برای ادغام متاورس در زندگی ما نیستند.

.

واقعیت ترکیبی، فناوری متاورس واقعی است. در اینجا می توانید در امتداد طیفی از واقعیت مجازی کامل به واقعیت افزوده حرکت کنید، جایی که محیط مجازی و دنیای فیزیکی به طور یکپارچه با هم ترکیب می شوند. این بدان معناست که ما به سخت‌افزار پوشیدنی نیاز داریم که به اندازه کافی کوچک و سبک باشد تا بتوان ساعت‌ها در روز یا حتی به‌طور دائم از آن استفاده کرد. به چیزی با اندازه فیزیکی عینک گوگل، اما پیشرفته تر از Quest 2 یا Hololens 2 فکر کنید.

بیشتر مفاهیم متاورس کلاسیک شبیه واقعیت مجازی هستند. با این حال، مشخص شده است که واقعیت ترکیبی نوعی انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهد که شما نیاز دارید تا به طور یکپارچه بین دنیای فیزیکی و متاورس قدم بگذارید یا در فضای ترکیبی بین این دو زندگی کنید. هدست‌های آینده بسیار سبک‌تر خواهند بود به طوری که می‌توان آن‌ها را در تمام طول روز پوشید، و در دراز مدت، فناوری که شما را به فضاهای مجازی متصل می‌کند، می‌تواند به خوبی قابل کاشت باشد.

زیرساخت شبکه Metaverse

برای اینکه یک متاورس که در اینجا تصور می‌شود کار کند، باید حجم عظیمی از داده‌ها را روی شبکه‌های محلی و جهانی جابه‌جا کنید. این شبکه ها باید قابل اعتماد و تأخیر بسیار کم باشند. به هر حال، قرار گرفتن در متاورس به معنای تعامل با افراد دیگر در دنیای مجازی در زمان واقعی است. داشتن یک یا دو ثانیه تاخیر در تماس اسکایپ به اندازه کافی بد است، اما تصور کنید افراد در دنیای مجازی فراگیر شما چند ثانیه با شما هماهنگ نیستند!

ما هنوز زیرساخت شبکه ای برای امکان پذیر ساختن یک متاورس واقعی و جهانی نداریم. فناوری شبکه 5G موج میلی متری احتمالاً نزدیک ترین چیزی است که ما داریم. با این حال، این فناوری تنها در چند مکان منتخب در دسترس است و سال ها طول می کشد تا رایج شود.

شبکه‌های مش 5G برای ارائه برنامه‌های کاربردی تشنه پهنای باند و برنامه‌هایی که نیاز به بازخورد با تأخیر کم دارند طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، ناوگانی از پهپادهای حمل و نقل را در حال پرواز در یک شهر تصور کنید. با استفاده از شبکه 5G، همه این پهپادها را می توان از راه دور در زمان واقعی کنترل کرد. این جنبه از شبکه های 5G همچنین آن را برای اینترنت اشیا عالی می کند، جایی که میلیون ها دستگاه به اینترنت متصل هستند و داده های خود را به اشتراک می گذارند.

در متاورهای تجسم یافته، شبکه‌ها نه تنها باید داده‌های صوتی و تصویری، بلکه حرکت، نقشه‌برداری فضایی و موارد دیگر را حمل کنند.

Web3 and the Metaverse

.

یک کلمه کلیدی جدید دیگر هیاهوی پیرامون متاورس را به شکل "Web3" تقویت کرده است. این وب 3.0 نیست که شما ممکن است نام آن را شنیده باشید، بلکه در عوض یک معماری جدید اینترنت ساخته شده از سیستم های غیرمتمرکز را توصیف می کند. به جای داشتن مراکز داده متمرکز بزرگ، اینترنت در سراسر گره ها در سراسر شبکه توزیع می شود. می‌توانید قدرت پردازش و ذخیره‌سازی رایانه‌های همه را برای انجام تمام کارهای مورد نیاز برای ارائه خدمات آنلاین ترکیب کنید.

NFT ها (توکن‌های غیرقابل تعویض)، ارز دیجیتال، بلاک چین ، قراردادهای هوشمند و dApps (برنامه‌های غیرمتمرکز) همگی نمونه‌هایی از فناوری Web3 هستند. در حالی که افرادی مانند مارک زاکربرگ متاورس را به عنوان یکپارچه سازی تمام منابع آنلاین متمرکز غول های فناوری می دانند، ممکن است معلوم شود که متاورس واقعی به عنوان شبیه سازی های توزیع شده Web3 وجود خواهد داشت. حداقل، کریپتو می تواند به ارز رایج دنیای مجازی در متاورس تبدیل شود.

متافوره می‌تواند یک آرمان‌شهر یا دیستوپیا باشد

نگرانی‌های زیادی در مورد اینکه متاورس واقعی چه معنایی برای افراد و جامعه دارد وجود دارد. این شاید غیرمنتظره نباشد زیرا سایر فناوری‌ها مانند رسانه‌های اجتماعی یا اتوماسیون روباتیک نیز نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کنند. البته، محتاط بودن نسبت به فناوری‌های جدید چیز خوبی است، و بسیاری از مسائلی که مطرح شده است، شایستگی واقعی دارد.

برای مثال، اگر افراد شروع به ترجیح روابط با هوش مصنوعی یا عوامل مجازی در متاورس کنند، چه؟ آیا زمینه ای برای انواع جدیدی از زورگویی یا کلاهبرداری سایبری وجود دارد؟ آیا مردم حتی بیشتر از آنچه فناوری کنونی ما را ساخته است بی تحرک خواهند شد؟

در سمت اتوپیایی حصار، متاورس می‌تواند مکانی در حال گسترش ذهن باشد که در آن انسان‌ها می‌توانند در شکلی از واقعیت دوستانه‌تر از دنیای واقعی زندگی کنند، با بدن فیزیکی ایمن در دنیای فیزیکی. درست مانند VR فعلی، بسیاری از پیاده‌سازی‌های متاورس شامل حرکت فیزیکی بدن شما هستند. بنابراین شاید بتوان موضوع بی تحرکی را بهبود بخشید.

درمورد تغییرات اجتماعی، پیش‌بینی تأثیر فناوری همیشه دشوار است. خوب یا بد، جوامع ما قبلاً با دنیای رسانه های اجتماعی و دستگاه های هوشمند در همه جا سازگار شده اند. در درازمدت، فناوری ایمپلنت مغزی مانند Neuralink آزمایشی نیز ممکن است انواع خاصی از خطرات روانی و حتی فیزیکی را افزایش دهد، اما فقط زمان مشخص خواهد کرد..

عمیق تر شدن در متاورژن

هر چشم‌اندازی از متاوره‌ای که در نهایت به فراجهانی که در واقع داریم نزدیک‌تر باشد، می‌توانید انتظار داشته باشید که با شروع بلوغ فناوری‌های کلیدی، بیشتر و بیشتر درباره این ایده بشنوید. هنگامی که سرانجام شرکتی مانند اپل هدست AR شایعه شده خود را عرضه می کند و نسخه آینده Oculus Quest آنقدر ارزان می شود که هر کسی می تواند هزینه داشته باشد، رقبای متاورز زیادی برای جلب توجه شما به رقابت خواهند پرداخت.

اگر می‌خواهید عمیقاً در جنبه‌های فنی، اجتماعی و تجاری متاورس کاوش کنید، توصیه می‌کنیم بخش نه‌گانه پرایمر متاورس متیو بال را بخوانید. این یک منبع عالی است که به شما کمک می‌کند مفاهیم کلیدی و دامنه عظیم متاوره را بدون نیاز به مدرک پیشرفته برای این کار درک کنید.

.

پست های مرتبط: